ေဒါသတကယ္ပ်က္ေလမွ ေလာကအလယ္
ေဒါသကိေလသာကို
အႂကြင္းမဲ့ ပယ္သတ္ႏိုင္လို႔
ကိုယ့္ရဲ႕ႏွလံုးသားဟာ
ေဒါသကင္းတဲ့ ႏွလံုးသား
ျဖစ္သြားၿပီဆိုရင္ေတာ့
၀မ္းနည္းစရာနဲ႔ပဲႀကံဳႀကံဳ၊
၀မ္းသာစရာနဲ႔ပဲႀကံဳႀကံဳ
ငိုခ်င္စိတ္ မရွိေတာ့ပါဘူး။
မငိုတတ္တဲ့ ႏွလံုးသားပိုင္ရွင္ဟာ
ဘာအေၾကာင္းေၾကာင့္မွ
မ်က္ရည္မက်ေတာ့ပါဘူး။
၀ိပႆနာအလုပ္ကို
အခ်ိန္ဆက္ႏိုင္သမွ်ဆက္ေအာင္
အၿမဲမျပတ္
ႀကိဳးပမ္းအားထုတ္သြားမယ္ဆိုရင္
ပုထုဇဥ္ဘ၀နဲ႔
ရွိေနေသးတယ္ပဲထားဦး
၀ိပႆနာရဲ႕ တန္ခိုးေၾကာင့္
စိတ္ဓာတ္ရင့္က်က္ေနတဲ့အတြက္
၀မ္းသာစရာနဲ႔ပဲႀကံဳႀကံဳ
၀မ္းနည္းစရာနဲ႔ပဲႀကံဳႀကံဳ
အလြယ္တကူနဲ႔
မ်က္ရည္မက်ေတာ့ပါဘူး။
အေကာင္းအဆိုး ေလာကဓံအားလံုးကို
အၿပံဳးမပ်က္ ခံႏိုင္ရည္ရွိသြားပါတယ္။
Comments
Post a Comment